روز بزرگداشت خواجه حافظ شیرازی گرامی باد

۲۰ مهر : روز بزرگداشت حافظ

شرح زندگی نامه خواجه حافظ شیرازی

شاعر شیرین سخن، خواجه شمس الدین محمد ملقب به حافظ شیرازی و مشهور به لسان الغیب از مشهورترین شعرای تاریخ ایران زمین است که در اوایل قرن هشتم هجری قمری پا به عرصه وجود گذارد، پس از تولد محمد نامیده شد و چون حافظ قرآن کریم بود به حافظ ملقب شد.

خواجه شمس الدین محمدبن محمد حافظ شیرازی، از بزرگترین شاعران نغزگوی ادبیات فارسی است. حافظ در اوایل قرن هشتم ه‍.ق. در شیراز دیده به جهان گشود. پدرش بهاءالدین، بازرگان و مادرش اهل کازرون بود. پس از مرگ پدر، شمس الدین کوچک نزد مادرش ماند و در سنین نوجوانی به شغل نانوایی پرداخت. در همین دوران به کسب علم و دانش علاقه مند شد و به درس و مدرسه پرداخت. بعد از تحصیل علوم، زندگی او تغییر کرد و در جرگه طالبان علم درآمد و مجالس درس علمای بزرگ شیراز را درس کرد.

خواجه در دوران جوانی بر تمام علوم مذهبی و ادبی روزگار خود تسلط یافت .او هنوز دهه بیست زندگی خود را سپری ننموده بود که به یکی از مشاهیر علم و ادب دیار خود تبدل شد. وی در این دوره علاوه بر اندوخته عمیق علمی و ادبی خود قرآن را نیز کامل از حفظ داشت و از این روی تخلص حافظ بر خود نهاد.

وی در دوران زندگی خود به شهرت عظیمی در سر تا سر ایران دست یافت و اشعار او به مناطقی دور دست همچون هند نیز راه یافت.

حافظ به سال ۷۹۱ در سن ۶۹ سالگـی در شیراز درگـذشت. جسد او را در باغ مصلی، در کـنار نهـر رکن آباد شیراز به خـاک سپـردند، محـلی که امروزه به نام حافظیه خـوانده می شود.

بسیاری حافظ شیرازی را بزرگ ‌ترین شاعر ایرانی تمام دوران ‌ها می ‌دانند . بیشتر اشعار حافظ غزل می‌ باشد و بن ‌مایه غالب غزلیات او عشق است.

شعر فارسی در غزل حافظ به کمال می رسد. شور و حال غزلیات مولوی، سوز و گداز ترانه های بابا طاهر، تعبیرات شعر خاقانی، روانی غزلیات سعدی و حیرت انگیزی رباعیات خیام اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و اشارات مذهبی و چاشنی داستان های ملی همه و همه در شعر حافظ به هم آمیخته است.

دیوان حافظ که مشتمل بر حدود ۵۰۰ غزل ، چند قصیده ، دو مثنوی ، چندین قطعه ، و تعدادی رباعی است ، تا کنون بیش از چهارصد بار به اشکال و شیوه ‌های گوناگون ، به زبان اصلی فارسی و دیگر زبان ‌های جهان به ‌چاپ رسیده است . شاید تعداد نسخه‌ های خطی ساده یا تذهیب گردیده آن در کتابخانه‌ های ایران ، افغانستان ، هند ، پاکستان ، ترکیه ، و حتی کشور ‌های غربی از هر دیوان فارسی دیگری بیشتر باشد .

بنای اصلی آرامگاه حافظ از آثار دوره ی کریم خان زند می باشد و مربوط به سال ۱۱۸۷ ه.ق می باشد. بنای اولیه دارای ایوانی با چهار ستون سنگی در وسط بوده است که از جانب شما و جنوب محل عبور داشته است و در دو سمت آن دو اتاق بنا کرده بودند. قبر حافظ خارج از این بنا و در وسط قبرستان پشت آن قرار داشت. در دوره های بعد نرده های آهنی در اطراف قبر گذارده بودند که صورت مناسبی نداشت. بارگاه حافظ بین سالهای ۱۳۱۴ تا ۱۳۱۷ ه.ش به صورت کنونی در آمده است.

مـژده ی وصـل تو کو کز سر جان برخـیزم

                           طـایـر قـدســم و از دام جهــان برخـــیـزم

بـه ولای تو که گـر بـنده خویـشم خـوانی

                            از سـر خواجـگی کـون و مکـان برخـــیـزم

یـا رب از ابـر هــدایــت بــرسـان بـارانــی

                            پیش تر زان که چو گردی زمیان برخـــیـزم

بر سر تـربت من با می و مـطـرب بنشین

                             تا به بویـت ز لـحـد رقـص کـنـان برخـــیـزم

خیـز و بالا بنــما ای بــت شـیرین حرکـات

                            کز سر جان و جهان دست فشان برخـیزم

گر چه پیرم تو شبی تنگ در آغوشم کش

                             تا سحــرگــه ز کنــار تـو جــوان برخـــیـزم

روز مـرگــم نفــسـی مـهـلت دیــدار بـده

                            تا چو حـافظ ز سر جـان و جهان برخـــیـزم